در موضوع حق‌آبه باید با عقلانیت برخورد کرد/ درگیری با طالبان نفعی برای ما ندارد
تاریخ انتشار: ۳ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۱۷۸۳۷
یک کارشناس مسائل افغانستان با بیان اینکه از سال ۱۳۵۱ تا کنون افغانستان یک‌بارحق آبه ایران از هیرمند را پرداخت و سد کجکی را باز کرده است، افزود: مشکلات موجود بین ایران و افغانستان در ارتباط با موضوع آب را باید با خرد و عقلانیت حل کنیم و از برخوردهای احساسی و پوپولیستی در این زمینه پرهیز کنیم.
مجیدی در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه در واقع در طول این سال‌ها سهم ایران از حق آبه هیرمند داده نشده است و آبی که از هیرمند وارد ایران شده ناشی از سیلاب‌ها بوده است، افزود: تا قبل از سال ۱۳۹۹ منطقه سیستان از طریق این سیلاب‌ها سیراب می‌شد که میزان آن حدود یک تا سه میلیارد متر مکعب بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این کارشناس مسائل افغانستان با بیان اینکه اگر بخواهیم با این بدعهدی افغانستانی‌ها بر اساس رویکرد دیپلماسی و بین‌المللی برخورد کنیم می‌توانیم از ظرفیت نهادهای بین‌المللی در این ارتباط استفاده کنیم، گفت: ما می‌توانیم شکایت‌مان از بد عهدی کشور افغانستان در این زمینه را در سازمان ملل ثبت کنیم و یا اینکه با توجه به کنوانسیون رامسر شکایت و اعتراض خود را در این ارتباط پیگیری کنیم.
مجیدی با انتقاد از برخی از پیشنهادات مطرح شده در روزهای اخیر در فضای مجازی در ارتباط با افغانستان از جمله اینکه مثلا در اعتراض به اینکه افغانستان حق آبه ایران را پرداخت نمی‌کند، مهاجران افغانستانی را از ایران اخراج کنیم و یا اینکه ایران برخورد نظامی با افغانستان در این زمینه داشته باشد و اقدام به پرتاب موشک به سد کمال خان یا کجکی کند، گفت: ما باید از برخوردهای پوپولیستی و احساساتی در این زمینه خودداری کنیم و با خردمندی و عقلانیت مسائل در این زمینه را پیگیری کنیم.
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اعتقاد بر اینکه طی این سال‌ها در ارتباط با پیگیری حق آبه ایران از هیرمند و مجبور کردن مقامات افغانستانی بر انجام تعهداتشان در این زمینه مماشات دیپلماتیک داشتیم، گفت: در سال ۱۸۵۶ پیمان پاریس بین ایران و افغانستان به امضا رسید و بر اساس این معاهده ا یران از ادعای خود بر هرات چشم‌پوشی کرد و هرات در سال ۱۸۶۳ به افغانستان ملحق گشت و ایران موجودیت کشوری به نام افغانستان را به رسمیت شناخت و در همین چار چوب ایران و افغانستان تصمیم گرفتند که در ارتباط با موضوع هیرمند بر اساس رژیم حقوقی رودخانه‌های مشترک و مرزی عمل کنند.
این کارشناس مسائل افغانستان با اشاره به اختلافات ایران و افغانستان طی این سال‌ها در ارتباط با موضوع هیرمند، گفت: در سال ۱۹۳۸ در پی روابط خوبی که بین رضا شاه و حاکمان وقت افغانستان وجود داشت آنها مقداری از سهم ایران از هیرمند را پرداخت کردند و اعلامیه‌ای بین دو کشور بسته شد و این اعلامیه حتی در مجلس شورای ملی ایران نیز تصویب شد ولی مجلس افغانستان حاضر به تصویب اعلامیه نشد و در پی آن، افغان‌ها شروع به کندن نهرهای بقرا و سراج به صورت مهندسی شده کردند که ایران را از بخش عمده آب هیرمند محروم کرد.
مجیدی با بیان اینکه در طول سال‌های مورد اشاره تا سال ۱۹۷۳ طرف افغانستانی چندین بار اقدام به بستن آب روی ایران کرده و این باعث کوچ تعداد زیادی از مردم در این منطقه شده است، ادامه داد: در سال ۱۹۷۰ که شوروی کنترل افغانستان را بر عهده گرفت بار دیگر تنش مرزی بین ایران و افغانستان بالا گرفت و در سال ۱۹۷۳ با وساطت برخی از کشورها از جمله آمریکا و کانادا توافقی بین ایران و افغانستان امضا شد که طرف امضا کننده ایران امیر عباس هویدا و طرف افغانستانی محمد موسی شفیق بود که البته مدتی بعد شفیق به دلیل امضاء این معاهده و با اتهام خیانت به افغانستان اعدام شد.
وی با بیان اینکه در سال ۱۹۹۸ که طالبان مسئولیت امور در افغانستان را بر عهده گرفت آنها به طور کامل درهای سد کجکی را بستند و در همان زمان حدود ۱۳۰ هزار نفر از مردم زابل مجبور به مهاجرت به دیگر نقاط ایران از جمله گلستان شدند، گفت: بعد از اینکه حکومت طالبان توسط آمریکایی‌ها سقوط کرد و دولت حامد کرزای بر سر کار آمد در پی رایزنی‌هایی که بین دولت خاتمی و دولت کرزای برگزار شد افغانستانی‌ها برای یکبار حق آبه ایران را از هیرمند پرداخت کردند.
این کارشناس مسائل افغانستان با بیان اینکه در سال ۱۳۹۹ سد کمال خان توسط ترک‌ها با پول برخی از کشورهای عربی و با دستور آمریکایی‌ها بر روی هیرمند ساخته و افتتاح شد، گفت: به نظر می‌رسد یکی از اهداف اصلی ساختن این سد خشکاندن شرق ایران بوده است.
وی با اشاره به ویژگی‌های سد کمال خان اظهار کرد: به طور معمول ۶۰ روز آب پشت این سد است و مابقی روزها این سد خشک است. در واقع این یک سد انحرافی است به منظور اینکه جلوی ورود سیلاب‌ها به ایران گرفته شود.
این کارشناس مسائل افغانستان با بیان اینکه حتی به فرض ما بخواهیم اقدام به نابودی سد کمال خان کنیم این موضوع تاثیری در تامین آب منطقه سیستان نخواهد داشت؛ چرا که همانطور که اشاره شد این سد در بیشتر روزها خشک است، افزود: اگر سد کجکی نیز مورد آسیب قرار بگیرد این مسئله باعث زیر آب رفتن تعداد زیادی روستا در افغانستان و ایجاد فاجعه انسانی می‌شود. بنابراین برخی از کسانی که چنین تحلیل‌هایی را مطرح می‌کنند متوجه ابعاد فنی و همچنین انسانی مسائل مرتبط نیستند.
وی با تاکید مجدد مبنی بر اینکه باید در ارتباط با موضوع حق آبه و گرفتن حق ایران در این زمینه خردمندانه برخورد کنیم، اظهار کرد: یکی از راهکارها در این زمینه این است که همکاری‌های اقتصادی و تجاری خود را با افغانستان افزایش دهیم و به نوعی زیرساخت‌های افغانستان را در حوزه‌هایی مثل برق به خود وابسته کنیم و این وابستگی باعث می‌شود که دولت افغانستان نیز در اجرای تعهدات خود نسبت به ایران احساس مسئولیت کند و متوجه باشد که عدم اجرای مسئولیت‌هایش در این زمینه عواقب بدی برایش به همراه خواهد داشت.
این کارشناس مسائل افغانستان در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اعتقاد بر اینکه حتی اگر ما بطور کامل سهم خود را از حق آبه هیرمند نیز دریافت کنیم باز هم این موضوع پاسخگوی نیاز مردم سیستان نیست و مردم در این منطقه باز هم مجبور به مهاجرت خواهند شد، گفت: این منطقه برای تامین آب شرب خود به حدود ۷۰ میلیون متر مکعب برای آب احتیاج دارد و یکی از راهکارها برای تامین این آب احداث چاه‌های عمیق بر روی سفره‌های آبی زیرزمینی پایدار در آن منطقه است.
وی با بیان اینکه با توجه به وجود سفره‌های آبی پایدار ما می‌توانیم با احداث حدود ۱۰۰ چاه عمیق تا حدود زیادی مشکل آب در آن منطقه را حل کنیم، افزود: در آن منطقه از اردیبهشت تا پایان آبان ماه شاهد وزش بادهایی با سرعت هفت تا ۹ متر بر ثانیه هستیم که با استفاده از توربین بادی می‌توانیم از این ظرفیت برای تولید برق در آن منطقه استفاده کنیم.
وی در بخش پایانی صحبت‌های خود با انتقاد مجدد از برخی از طرح‌ها و مطالب منتشر شده در فضای مجازی در ارتباط با نحوه برخورد با افغانستان از جمله ایجاد درگیری بین ایران و طالبان، گفت: متاسفانه برخی در ارتباط با این قضیه احساسی برخورد می‌کنند و یا این ادعا را مطرح کنند که ایران در قضیه طالبان منفعل بوده است و یا در برابر آن کوتاه آمده است در صورتی که باید توجه داشت هر گونه درگیری بین ما و طالبان باعث خشنودی آمریکا، رژیم صهیونیستی و ... خواهد شد و نتیجه این درگیری هیچ نفعی برای ما به همراه نخواهد داشت. ما باید در ارتباط با موضوع افغانستان با خردمندی رفتار کنیم و از برخوردها و تحلیل‌های احساسی اجتناب کنیم.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: افغانستان حقابه هیرمند طالبان ایران و افغانستان سفر رئیسی به اندونزی مجلس شورای اسلامی مجلس یازدهم انتخابات هیات رییسه مجلس سيدابراهيم رئيسي ایران و اندونزی ناوگروه ۸۶ نیروی دریایی ارتش علی اکبر احمدیان سفر رئیسی به اندونزی مجلس شورای اسلامی مجلس یازدهم انتخابات هیات رییسه مجلس کارشناس مسائل افغانستان بین ایران و افغانستان ارتباط با موضوع حق آبه ایران آن منطقه سد کمال خان سال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۱۷۸۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طالبان افغانستان برای جذب توریست خارجی دست به کار شده‌اند
در سال ۲۰۲۱، طبق آمار رسمی تنها ۶۹۱ توریست خارجی به افغانستان سفر کرده؛ در سال ۲۰۲۲، این رقم به ۲۳۰۰ نفر افزایش یافت و پارسال به رقم ۷ هزار نفر رسید.
به گزارش عصر ایران، یک رسانه با انتشار گزارشی از شهر کابل، از تلاش دولت طالبان برای جذب گردشگران خارجی خبر داده است.
در این گزارش آمده است:
حدود ۳۰ مرد در یک کلاس درس در کابل جمع شده اند، که بخشی از اولین گروه دانشجویی در یک موسسه تحت مدیریت طالبان است که قرار است متخصصان گردشگری و مهمان نوازی را آموزش می‌دهد.
این افراد قرار است پس از اتمام دوره در بخش‌های مختلف صنعت گردشگری مشغول به کار شوند. یک دانشجو مدل است و دیگری ۱۷ ساله است که هیچ سابقه شغلی ندارد.
دانشجویان در سنین، سطح تحصیلات و تجربه حرفه‌ای متفاوتی هستند. همه آنها مرد هستند - زنان افغان از تحصیل بیشتر از صنف ششم منع شده اند.
حاکمان افغانستان عمدتا به دلیل اعمال محدودیت‌هایشان بر زنان و دختران در صحنه جهانی نام خوشی ندارند. اقتصاد این کشور بسیار خراب است، زیرساخت‌ها ضعیف و فقر زیاد است.
با این حال، خارجی‌ها به دلیل کاهش شدید خشونت، افزایش ارتباطات پروازی با مراکزی مانند دبی، به این کشور سفر می‌کنند. اعداد زیاد نیستند و در واقع طی دهه‌های گذشته هرگز نبوده اند.
در سال ۲۰۲۱، طبق آمار رسمی تنها ۶۹۱ توریست خارجی به افغانستان سفر کرده؛ در سال ۲۰۲۲، این رقم به ۲۳۰۰ نفر افزایش یافت و پارسال به رقم ۷ هزار نفر رسید.
"محمد سعید" رئیس اداره توریسم در کابل گفت که بزرگترین گروه بازدیدکنندگان خارجی از کشور چین به دلیل نزدیکی و جمعیت زیاد آن است. البته از نظر او افغانستان نیز نسبت به برخی از همسایگان خود برتری‌هایی دارد.
سعید گفت: آنها به من گفته اند که نمی‌خواهند به پاکستان بروند، زیرا خطرناک است و مورد حمله قرار می‌گیرند. این را ژاپنی‌ها به من هم گفته اند. این برای ما خوب است.
اما مشکلاتی جدی هم در روند جذب گردشگر خارجی هم دارد.
دسترسی به ویزا دشوار و پرهزینه است. بسیاری از کشورها پس از بازگشت طالبان به قدرت، روابط خود را با افغانستان قطع کردند و هیچ کشوری آنها را به عنوان حاکمان قانونی کشور به رسمیت نمی‌شناسد.
سفارت‌خانه‌های افغانستان یا تعطیل شدند یا فعالیت‌های خود را متوقف کردند. جنگ قدرت بین سفارت‌خانه‌ها و کنسولگری‌های افغانستان متشکل از افرادی از دولت سابق مورد حمایت غرب و آن‌هایی که تحت کنترل کامل دولت طالبان هستند، وجود دارد.
سعید می‌پذیرد که موانعی برای توسعه گردشگری افغانستان وجود دارد، اما گفت که برای غلبه بر آنها با وزارتخانه‌ها همکاری می‌کند.
هدف نهایی او رسیدن به شرایط صدور ویزا در بدو ورود برای گردشگران است، اما ممکن است سال‌ها با آن شرایط فاصله داشته باشد. شبکه جاده‌ای که در برخی نقاط کشور نیمه آسفالت است یا وجود ندارد، مشکلاتی دارد و خطوط هوایی تا حد زیادی از حریم هوایی افغانستان اجتناب می‌کنند.
شهر کابل به عنوان پایتخت بیشترین پرواز‌های بین المللی را دارد، اما هیچ فرودگاه افغانستان مسیر مستقیم با بازار‌های توریستی بزرگ مانند چین، اروپا یا هند ندارد.
علیرغم چالش‌ها، سعید می‌خواهد که افغانستان به یک پایگاه بزرگ گردشگری تبدیل شود، جاه طلبی‌ای که به نظر می‌رسد توسط رهبران ارشد طالبان حمایت می‌شود.
او در این زمینه گفت: من به دستور بزرگان (وزرا) به این بخش فرستاده شده ام. آنها باید به من اعتماد کنند، زیرا مرا به این مکان مهم فرستاده اند.
دانشجویان مشغول تحصیل در موسسه گردشگری کابل هم آرزو‌هایی دارند. "احمد مسعود تلاش" مدل افغان که در موسسه تحصیل می‌کند، می‌خواهد در مورد مکان‌های زیبای افغانستان پست‌های اینستاگرامی بگذارد و تاریخچه آنها را برای ارایه رسانه‌ای بیاموزد.
"سمیر احمدزی" فارغ التحصیل دانشکده بازرگانی، می‌خواهد یک هتل باز کند، اما فکر می‌کند که ابتدا باید درباره گردشگری و مهمان نوازی بیشتر بداند.
احمدزی گفت: آنها (توریست‌های خارجی) مدام می‌شنوند که افغانستان عقب مانده و درگیر فقر و جنگ است. ما ۵ هزار سال تاریخ داریم. باید صفحه جدیدی درباره افغانستان ایجاد شود.
کلاس‌ها شامل صنایع دستی افغانستان و مبانی مردم شناسی است.
یک موضوع غیررسمی نحوه تعامل با زنان خارجی و اینکه چگونه رفتار یا عادات آنها می‌تواند با آداب و رسوم و احکام محلی تضاد داشته باشد. به عنوان مثال می‌توان از سیگار کشیدن یا غذا خوردن زنان در ملاء عام، اختلاط آزادانه با مردانی که از نظر خونی یا ازدواج با آنها ارتباطی ندارند، باشد.
طالبان یک محدودیت جدی در زمینه نحوه پوشش زنان در اجتماع وضع کرده و الزاماتی را برای آنها برای داشتن سرپرست مرد یا محرم در هنگام سفر وضع کرده اند. با این قوانین صرف غذا، سفر به تنهایی و معاشرت با زنان دیگر در جمع سخت‌تر شده است. با بسته شدن سالن‌های ورزشی به روی زنان و ممنوعیت سالن‌های زیبایی، مکان‌های کمتری وجود دارد که آنها بتوانند بیرون از خانه همدیگر را ملاقات کنند.
"سرنا" تنها هتل پنج ستاره این کشور، به نشانه آماده شدن این کشور برای بازدیدکنندگان خارجی بیشتر، پس از یک ماه تعطیلی، سالن اسپا و زنانه خود را برای زنان خارجی بازگشایی کرده است.
اتباع خارجی برای دسترسی به خدمات باید پاسپورت خود را نشان دهند. ورود زنان افغانستانی به این محل ممنوع است.
محدودیت‌های زنان و دختران افغان بر شرکت‌های مسافرتی خارج از کشور فشار می‌آورد، زیرا آنها می‌گویند که سعی می‌کنند با اهدای کمک‌های مالی، حمایت از پروژه‌های محلی یا فقط بازدید از مشاغل خانوادگی، بر جنبه مثبت تعاملات فرهنگی تمرکز کنند.
طالبان افغانستان برای جذب توریست خارجی دست به کار شده اند
"شین هوران" بنیانگذار "راکی رود تراول" گفت که سفر به افغانستان نباید به عنوان تایید دولت یا رژیم سیاسی خاص تلقی شود.
در نهایت، هدف باید حمایت از شیوه‌های گردشگری مسئولانه باشد که به طور مثبت به اقتصاد محلی کمک می‌کند و احترام و درک متقابل را تقویت می‌کند.
او گفت که هیچ نظری از سوی مقامات در مورد آنچه که گروه‌های تور دیده‌اند یا انجام داده‌اند وجود ندارد و این شرکت از نزدیک با یک سازمان حقوق زنان در افغانستان همکاری می‌کند. هوران افزود: درصدی از هزینه تور صرف حمایت از برنامه‌های این سازمان شد.
هیچ زنی در موسسه گردشگری و مدیریت هتلداری وجود ندارد. دانشجویان مرد مشغول تحصیل به این موضوع اشاره نمی‌کنند. اما یک مسئول در اداره گردشگری به این موضوع اشاره می‌کند.
این مقام که از ترس نخواست نامش فاش نشود، گفت: این یک وضعیت دلخراش است. حتی اعضای زن خانواده می‌پرسند که آیا می‌توانند اینجا درس بخوانند. اما با تغییر دولت، سیاست تغییر کرد. زنانی که پیش از به روی کار آمدن طالبان در این موسسه درس می‌خواندند هرگز برنگشتند و فارغ التحصیل نشدند.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند